قطار زندگی قسمت سیزدهم

 

قسمت سیزدهم : آرامستان

یکی می گفت یه بنده خدایی توی تهران چندسال پیش یه قبر خریده به دومیلیون تومان . حالا صد میلیون قیمتش شده . اون یکی می گفت شهرهای بزرگ یک سنگ سراسری برای روی حفره میت می گذارند و بعد هم روش خاک میریزند و فقط توی شهرهای کوچیک مثل شهرهای ما هنوز این رسمه که ده پانزده تا خشت رو حفره میت می گذارند و بعد با گل اونها رو به هم می چسبونند و بعد خاک می ریزند . یکی دیگه می گفت خونه و پولهای مرحوم به پسرش می رسه یا دختراش هم ادعا دارن . خلاصه هر کسی یه چیزی می گفت . آره . حتما متوجه شدین . این حرفها رو توی قبرستون توی مراسم تشییع جنازه و موقع دفن یه مرحوم شنیدم . چه قدر دردآوره که ما آدما اونقدر غرق این دنیا شدیم که حتی توی قبرستون هم حرفهامون رنگ دنیایی داره و انگار نه انگار که داریم با دستهای خودمون یکی از جنس خودمون رو بدرقه برای آخرت می کنیم . دلم می خواست یکی اون وسط می گفت من شهادت می دم این میت اهل نماز و مسجد بود ، اهل نیکی و خیرات بود . اما حیف که همون جا هم دنیا بیشتر از اون میت جلوی چشمامون بود و هست . دیگه از قبرستون جایی رو نزدیکتر به یاد مرگ پیدا نمی شه کرد اما همون جا هم توی حرفهای این آدما اثری از آخرت نیست . تو رو خدا شما بگین من چیکار کنم ؟! چرا ما آدما این قدر دنیایی شدیم ، انگار که تا ابد هیمن جا موندگاریم . 

قطار زندگی قسمت دوازدهم

 

قسمت دوازدهم : کمال

می دونین هدف از خلقت ما آدما چیه و ما باید توی این دنیا چیکار کنیم ؟ هدف از اومدنمون توی این دنیا رسیدن به کمال و معرفته . معرفت نسبت به خدا . بعضی ها به این کمال و معرفت می رسن البته فقط بعضی ها . هدف ، رسیدن به کمال و معرفته و بقیه چیزها بهونه و وسیله و راه هستن . نماز خوندن هم یک وسیله برای رسیدن به این معرفته . من می گم اگه شما می تونی بدون نماز خوندن به این معرفت برسی پس لازم نیست نماز بخونی . اما به این توجه کن : توی نماز ما سجده می کنیم و سر تسلیم در برابر خدا فرود میاریم ، شکر خدا رو می کنیم و به آنچه داریم اعلام رضایت می کنیم . حالا بگین معرفت نسبت به خدا غیر از اینه که تسلیم خدا باشیم و مطیع محض او باشیم و سر سجده در مقابلش فرود بیاریم ، معرفت به خدا غیر از اینه که به اونچه خدا به ما داده راضی باشیم و شکرش بکنیم و بگیم الحمدلله ، معرفت به خدا غیر از اینه که فقط خدا رو پرستش کنیم و از خدا یاری بطلبیم و بگیم ایاک نعبد و ایاک نستعین . اینا که گفتم که همش شد الفاظ و حرکات نماز . پس نماز دقیقا همون راه و وسیله ای هست که از طریق اون به معرفت خدا و نهایتا به کمال واقعی می رسیم و اگه می خوایم انسان کاملی باشیم باید از نماز شروع کنیم . البته نه اینکه نماز رو بخونیم بلکه نماز رو اقامه کنیم . یعنی به اونچه توی نماز می گیم و انجام می دیم اعتقاد داشته باشیم و توی زندگی هم اون رو بکار ببندیم که اگه اینجور بودیم مطمئن باشید به کمال می رسید . حالا اگه راهی رو می شناسید که میانبرتر از نماز برای رسیدن به کمال باشه بگین تا من هم دیگه نماز نخونم . فقط بدونیم که نماز شعار نیست بلکه نماز برنامه و راه رسیدن به هدفه . یعنی وقتی می گیم الحمدلله بهش باور داشته باشیم و به اونچه داریم قانع باشیم و حرص نخوریم و برای ساختن دنیای بهتر برای خودمون ، هم دنیای دیگران رو خراب نکنیم و هم آخرت خودمون رو . اگه می گیم ایاک نستعین پس پیش غیر خدا دست دراز نکنیم و به خدا توکل کنیم و اگه به نشانه تسلیم و اطاعت محض از خدا سجده می کنیم پس هرچه واجب وحرام هست رو هم رعایت کنیم .حق خدا رو ادا کنیم وحق کسی رو نخوریم  و رعایت حال مردم رو هم بکنیم.  اون وقته که به معرفت واقعی نسبت به خدا دست پیدا می کنیم و خدا از ما خشنود میشه و حالا دیگه خداست که بهت می گه :  ای جان آرام یافته(۲۷)به سوی پروردگارخویش بازگرد درحالی که تو از او خشنود و او از تو خشنود است(۲۸)پس در میان بندگان من درآی(۲۹) ودر بهشت من داخل شو(۳۰)                                    سوره فجر

 

قطار زندگی قسمت یازدهم

 

قسمت یازدهم : تقوا

یک بنده خدایی از دوستام که خیلی آدم دقیق و باخدایی هست و خیلی هم تو کاراش رعایت حلال و حروم رو می کنه و حداقل خودم چند بار شاهد بودم که می تونسته به خیلی چیزها برسه ولی به خاطر اعتقاداتش و تقوایی که داره از خیلی چیزها صرف نظر کرده ، با من درد دل می کرد و یه جمله جالبی گفت . گفت لباس تقوا برای ما گشاده!! گفتم یعنی چی ؟ گفت یعنی با وجود اینکه من خیلی تو  همه کارام حلال و حروم رو رعایت می کنم و سعی می کنم آزارم به هیچ کس نرسه ، و خلاصه سعی می کنم تقوا پیشه کنم ولی بازم همیشه مشکل دارم از مریضی گرفته تا وضع بد زندگی و مشکلات دیگه که همیشه درگیرش هستم . فکر می کنم هرچی بیشتر مسائل دینی رو رعایت می کنم و اعتقاداتم رو قویتر می کنم مشکلاتم زیادتر می شه و لباس تقوا برای من گشاده و به من نمیاد و اگه مثل بقیه مردم زندگی کنم و هیچ چیز رو رعایت نکنم زندگی آروم تر و بهتر می شه ...

من که رفیقش بودم و می دونستم این حرفها رو فقط می گه که آروم شه و قلبا اگه بمیره هم دست از اعتقاداتش بر نمی داره ، تنها چیزی که به ذهنم می رسید بگم رو بهش گفتم و این بود که بهش گفتم : خدا از کسی دوبار حساب نمی کشه شاید اینکه توی دنیا اینقدر داری سختی می کشی باوجود اینکه آدم خوبی هستی و اهل حلال و حرومی ، بخاطر اینه که توی همین دنیا پاک و طاهر بشی و توی اون دنیا تو رو یک راست ببرن بهشت و بخاطر گناهای کوچیک و کمی که دارای ، توی این دنیا داری عذاب می کشی تا توی آخرت راحت باشی . آخه هرچی باشه بیشترین عذاب توی این دنیا در مقابل اندک عذاب آخرت هیچ هیچه . شایدم خدا داره مشکلات رو جلو پات قرار می ده تا دیگه فقط به فکر حل کردن همین مشکلات باشی و وقتی برای فکر کردن به گناه برات پیش نیاد و از این طریق خدا داره کمکت می کنه .