|
|
مهدویت در نگاهی به زبور آل محمد(ع)
مقدمه
یکی از افتخارات شیعه داشتن گنجینه‌ای از نیایش‌ها و مناجات است که از امام سجاد(ع)، چهارمین پیشوای شیعیان، برجای مانده است.
مجموعة
باعظمت صحیفة سجادیه دارای سلسله مفاهیم بلند و معارف ناب دینی است که در
قالب دعا و نیایش به طرز خارق‌العاده‌ای بیان شده است. این ساختار در حالی
که قالب نیایش را حفظ کرده، مجموعه‌ای وسیع از مباحث اعتقادی شیعی را شامل
مباحث عرفانی، اخلاقی، تربیتی، اجتماعی و سیاسی، آموزش داده، یا تقویت
می‌کند. بی‌شک خلق چنین اثری جز از طریق ارتباط با مصدر لایتناهی الهی
ممکن نیست و بدون تردید این خود از مصادیق حقانیت و شایستگی بی‌بدیل صاحب
این سخنان حکایت دارد.
در
ماه‌های با عظمت رجب، شعبان و رمضان مناسب‌تر است که با نگاهی به صحیفة
سجادیه دل و جان خودمان را از این معدن پرفیض بهره‌مند کنیم.
از
میان پنجاه و چهار دعای این کتاب شریف، دعای 47 و 48، اشاره‌ای به مهدویت
و مباحث مرتبط به زمانة ظهور و موضوع انتظار دارد که در ذیل به آن اشاره
شده است:
|
