جوان بصیر

شعبان به نیمه خود نزدیک می شد و زمین انگار می دانست قرار است چه اتفاقی بیفتد . آسمان نیز آماده می شد تا نوای نازی را بشنود و حسین بود آنکه قرار نداشت .

آری . در یازدهمین روز از شعبان زمین منتظر حضور و قدوم فرزند حسین بود و آسمان منتظر بود تا صدای نوزادی نه زمینی که آسمانی را در بر گیرد و حسین مشتاق دیدن روی رسول خدا بود . گویی رسول خدا دوباره متولد شده بود و به گواه تاریخ شبیه ترین مردمان خَلقا و خُلقا به رسول خدا در خانه حسین پا به عرصه گیتی گذاشته بود و در چهره نوزادی جلوه نمایی می کرد که او را علی اکبر نام گذاشتند .

آری او به رسول خدا شبیه بود اما علی نامش نهادند چرا که حسین می دانست این نوزاد به مانند پدرش علی همواره یار و مونس و حامی او خواهد بود و همیشه مایه آرام و قرار و امید اوست و حسین با علم خدایی اش می دانست این نوزاد در کربلا نیز حامی و امید او خواهد بود و تا زمانی که او شهید نشده ، حسین استوار است و با رفتن او کمرش خواهد شکست پس حسین بسیار به او علاقه داشت . در روز تولد او خانه حسین غرق نور و امید و شادی و شعف بود و حسین بر خود می بالید و خدا را شاکر بود که سکوت خانه اش با صدای گریه این نوزاد آسمانی شکسته می شد .

اما همه چیز در همین خلاصه نمی شود . وقتی می گوییم شبیه ترین مردم از نظر اخلاق به رسول خدا ، ‌یعنی او آیینه تمام نمای مکارم اخلاق و فضیلتهای اخلاقی بود . او بنده خدا و مسلمان و مومن و متقی بود . او صاحب بصیرت بود و امام زمان خود را نه بواسطه اینکه حسین پدرش بود بلکه بواسطه تکلیف دینی خود ، شناخته بود و در مقام اطاعت از دستورات حسین نه از باب پدر و فرزندی بلکه از باب (( اطیعوالله و اطیعو الرسول و اولی الامر منکم )) ،‌مطیع حسین بود . تا آنکه در کربلا و برای تفسیر (( ما رایت الا جمیلا )) ، اولین نفر از بنی هاشم بود که در راه امام خویش به قربانگاه رفت تا اسماعیل وار در آزمون الهی ابراهیم زمان خود نمره قبولی کسب نماید و معنی کند شجاعت و شهامت و شهادت و رشادت را .

علی اکبر به میدان آمد تا بگوید اگر ولیّ زمانش نوای (( هل من ناصر ینصرنی )) سر دهد ،‌نه تنها تشنگی را تحمل می کند و زبان بر زبان پدر می گذارد بلکه آنگاه که اسبش به سمت سپاه دشمن می رود و هر کس ضربتی بر پیکرش وارد می کند طاقت می آورد و التماس دشمن را نمی کند و در همان لحظات نیز امام زمانش را می خواند . علی اکبر نه بخاطر تشنگی و حتی نه به خاطر ضربات سختی که دشمن از هر سو بر بدنش وارد آورد ، شِکوه و شکایت نکرد و دست از حمایت و اطاعت از ولیّ زمان خویش برنداشت و در این حمایت استوار بود . نام نهادن روز میلاد چنین شخصیتی به نام روز جوان از این باب است که آن نیرویی که می تواند تشنگی و گرسنگی و تحریم را طاقت آورد و ضربات دشمن را تحمل کند ،‌نیروی جوان است و جوان است که ولیّ زمان خود را نه از منظر قانون و حاکم بودن که از باب تکلیف شرعی و به پیروی از آیات قرآن ،‌تبعیت می کند و جوان است که رهبرش را نه به خاطر ایرانی بودن بلکه از روی بصیرت و آگاهی حمایت می کند . و ما آن جوانانی هستیم که در پرتو رهنمودهای رهبر و زعیم خود ( امام خامنه ای ) ،‌صراط مستقیم وصل به مهدی موعود را ادامه می دهیم و حرکت در این صراط نه از روی تعصب و نه به خاطر هیچ حزب و گروهی بلکه بواسطه بصیرتی ست که در زیر لوای راهنمایی های رهبر و مقتدایمان و در مجالست علمای دین و از برکت حضور مستمر در مساجد بدست آورده ایم و آماده ایم علی اکبر وار در کربلای مبارزه با نفس شمشیر بزنیم و در رکاب رهبرمان و در ادامه راه شهدامان و به خاطر ایمانمان ، نه تنها از نان مان که از جانمان نیز بگذریم . 

میلاد حضرت علی اکبر و روز جوان مبارک