پرستوهای عاشق
بزرگداشت آزادگان
هر کس از سالروز تولدش یک تصویری داره شاید اکثرا یاد جشن تولد و تصویر کیک و هدیه بیفتند اما من روز تولدم رو با عکس زیر شناختم . روز تولدم رو با نامهای صابران ، پرستوهای عاشق و آزادگان می شناسم . آخه روز تولد من 26 مرداده . همون روزی که به خاطر ورود اولین گروه آزادگان به وطن به عنوان روز آزادگان نام گرفت . آزادگان همون مردهایی که ما اونها رو تو فیلمها با لباسهای زرد و نوشته pw می شناسیم . همون مردهایی که با مردی و استقامت به قول امام موجب عزت اسلام و مسلمین گشتند . همون صابرانی که به قول مقام معظم رهبری سالهای مجاهدت خاموش اونها ، تاریخ پرشکوه ماست . همون پرستوهایی که ملائکه اله اونها رو فراموش نمی کنند . همون آزاد مردایی که نه تنها اطاعت ولی فقیه رو انجام دادند و راهی جهاد اصغر شدند بلکه رنج اسارت رو هم کشیدند و با نفس خودشون مبارزه و سختی رو تحمل کردند تا عزت اسلام و ایران خدشه دار نشه و در جهاداکبر هم سربلند بیرون شدند .
آری در روز 26 مرداد 1369 ، میهن اسلامی شاهد حضور عزیزانی بود که پس از سال‌ها اسارت در زندانهای مخوف رژیم بعثی صدام ، قدم به خاک پاک میهن اسلامی خود می‌گذاشتند. این روز یکی از خاطره‌انگیز‌ترین روزهای تاریخ انقلاب اسلامی است که شاهد حضور و آزادی مردانی بود که در راه عهد و پیمانی که با خدا بسته بودند ، مجاهدت و استقامت ورزیدند و آنها توانستند در سالهای زجر و شکنجه ، با وجود درد و بیماری جسمی ، روح و روان خود را حفظ کنند و تقوا و مردانگی خود را مضاعف نمایند تا در بازگشت به ایران اسلامی در صحنه‌های مختلف اجتماعی ، سرمشق و نمونه‌ای برای صلابت و استقامت مردان و زنان ایران اسلامی باشند.
اسراى سرافراز ایرانى از چند نقطه مرزى با تشریفات وارد کشور شدند و نخستین واکنش آنان ، بوسه بر خاک ایران و ریختن اشک شوق بود . زیارت مرقد مطهر حضرت امام خمینى(ره) و همچنین بیعت با جانشین خلف وى حضرت امام خامنه اى، از نخستین برنامه ها و اقدامات مشترک آزادگان سرافراز ایرانى بود. در این روز ، شکیبایى مادران ، پدران ، همسران و فرزندان این آزادمردان به بار نشست و سالهاى نگرانى و شوق دیدار به پایان رسید و وعده الهى تحقق یافت: ((و بشر الصابرین))
اما چیزی که در تمام خاطرات آزادگان و در تمام گفته هایشان نمود پیدا کرد عشق آنها به امام راحل و عظیم الشان بود که به قول خیلی از آزاده ها آن چیزی که دوران اسارت را برای آنها قابل تحمل می کرد عشق به امام بود . و اینکه اسرا در زندانهای رژیم بعث همیشه به یاد امام بودند چیزی نیست که احتیاج به تاکید داشته باشد اما خیلی سوزآور است آزاده ها به وطن بازگشتند و امام را ندیدند . اما از آنجا که امام از ارادت قلبی اسرا نسبت به خودش باخبر بود برای ایشان پیام گذاشت تا التیامی باشد برای قلب سوخته آنها . ((اگر روزی اسراء برگشتند و من نبودم، سلام مرا به آنها برسانید و بگویید خمینی در فکرتان بود))
