سعایت کننده را باید از خود راند

 

شخصی به صاحب بن عباد نامه ای نوشت که فلانی مرده . و اموال فراوانی باقی گذاشته . یتیمانش خردسالند . اگر همه اموالش را به بهانه ای ضبط کنی ، کسی نیست که چون و چرا کند . صاحب در پشت همان نامه نوشت . سعایت زشت است ، اگر چه راست باشد . تو اگر این کار را به عنوان خیرخواهی ما کردی ، بدان که زیانت از سودت بیشتر است . ما به خدا پناه می بریم که قول پرده دریده ای را مانند تو درباره خانواده ی نجیب و محترمی بپذیریم . اگر برای پیری ات نمی بود ، جزای این عمل زشت تو را چنان که شایسته ی مانند تویی باشد ، کف دستش می گذاشتم تا مزه اش را بچشد . برو ای ملعون و از این عیبی که داری کناره گیر که دانای غیب خداست . مرده را خدا می آمرزد و یتیم را خدا کفالت می کند و مال را خدا برکت دهد و سعایت کننده را خدا لعنت کند .