خوب بگوئیم و خوب بشنویم

 

در اینکه آدمی باید هم آنچه را که خوبتر است ، بگوید و هم خوبتر را بشنود . دو قوه گویائی و شنوایی را در بهترها بکار گیرد . در مورد اول آیه 53 سوره اسراء (و قل لعبادی یقول اللتی هی احسن ان الشیطان ینزغ بینهم ان الشیطان کان للانسان عدوا مبینا) یعنی به بندگانم بگو سخنی بگویند که بهترین باشد چرا که شیطان (بوسیله سخنان ناموزون) میان آنها فتنه و فساد می کند . همیشه شیطان دشمن آشکاری برای انسان بوده است . در مورد دوم آیه 17 سوره مبارکه زمر (والذین اجتنبوا الطاغوت ان یعبدوها و انابو الی الله لهم البشری فبشّر عباد . الذین یستمعون القول فیتبعون احسنه اولئک الذین هداهم الله و اولئک هم اولوا الالباب) یعنی و کسانی که از عبادت طاغوت پرهیز کردند و به سوی خداوند بازگشتند ، بشارت از ان آنها است پس بندگان مرا بشارت ده همان کسانی که سخنان را می شنوند و از نیکوترین آنها پیروی می کنند . آنان کسانی هستند که خدا هدایتشان کرده و آنها خردمندان هستند .

حضرت امام موسی کاظم (علیه السلام) فرمود : همانا که خداوند تبارک و تعالی اهل عقل و فهم را در کتابش بشارت داده و فرموده فبشر عباد الذین ...

یکی از شاهان،خواب دید که دندانهایش ریخته و از معبرین ، تعبیر خواب خود را خواست . گفتند تعبیر خواب تو آن است که خویشان تو می میرند و مرد عاقلی همان تعبیر را کرد ، منتها با لحن دیگری و گفت : تعبیر خواب شما آن است که عمر شما از عمر خویشاوندانتان بیشتر است .

ممکن است گاهی ما سخنی بگوئیم که راست باشد ؛ اما دلی را برنجاند و یا فتنه ای ایجاد کند .

حافظ می گوید :

صبح دم مــرغ چمــن با گــل نـوخاستـــه گفت

ناز کم کن که بسی چون تو در این باغ شکفت

گـــل بخنــدیـــد کــه از راســت نرنجیــم ولــی

هیچ عاشق سخن سخت بـه معشـــوق نگفت