قطار زندگی قسمت سوم

قسمت سوم : بهشت خدا

می دونید دنیا رو چرا دنیا می گن . دنیا از ریشه دنی به معنی پست یعنی بی ارزش ، گرفته شده . واقعا هم که دنیایی که توش درد و رنج و سختی باشه ، بی ارزشه . به دنیایی که نتونی مدت موندنت رو توش تعیین کنی و ندونی که کی می میری ، اصلا نباید دل ببندی . اگه قراره دنیا فقط یک گذرگاه باشه تا به یه جای دیگه برسیم ، پس چه بهتر که حواسمون فقط به اون جایی باشه که قراره برای همیشه اونجا باشیم (آخرت و بهشت) . دنیا از این نظر خوبه که می تونی برای آخرتت توشه جمع کنی و می تونی به تناسب توشه های بیشتری که جمع می کنی و کارهای نیکی که انجام می دی ، جای بهتری توی آخرت برای خودت رزرو کنی . آره . دنیا رو باید سکو و پله ای برای رسیدن به بهشت خدا قرار داد ، نه اینکه دنیا رو بهشت خودمون فرض کنیم و فکر کنیم که همین جا بهشته و بعد از اینجا ، جایی نیست و در نتیجه این تفکر اشتباه هرکاری بکنیم و برای لذت بردن بیشتر از این دنیا به هرکاری دست بزنیم . 
این مثل اونایی هست که میگن همین دنیا رو عشق است . یا میگن هرچی می تونی از همین دنیا استفاده کن . و به تبع برای استفاده بیشتر از این دنیا ، توی لجن فرو می رن و از هیچ کاری دریغ نمی کن . خدا هم اونایی رو که به این دنیا چسبیدند ، بیشتر به همین دنیا می چسبونه و هی بهشون بیشتر می ده تا یه روزی توی آخرت تلافی شو سرشون در بیاره .
منم زندگی راحت توی این دنیا رو دوست دارم ، منم دوست دارم بزرگترین خونه و بهترین ماشین و امکانات رو داشته باشم ، اما اگه بخواد به قیمت خراب کردن خونم توی بهشت باشه و اگه بخواد رسیدن به نعمتهای دنیا و استفاده از اونها ، به قیمت از دست دادن بهشت خدا باشه ، ای کاش به هیچ کدوم از راحتی های این دنیا نرسم .